Brownsberg

Hallo allemaal, daar zijn we weer!
We zijn weer veilig terug in Paramaribo en willen jullie weer ff op de hoogte stellen van onze avonturen. Om maar bij het begin te beginnen gaan we even terug naar vorig weekend. Zaterdag zijn we na enkele uren bijslapen om 24.00 uur de stad ingegaan. We waren wat aan de vroege kant, want er was nog weinig volk op straat. Het uitgaan start hier gemiddeld om 2.00, dus hebben we maar ff een terrasje gepakt bij la caff waar Sensi (onze gids van vorige week) ons op kwam zoeken. Nadat de kroeg gesloten was zijn we naar zsa zsa zsu gegaan, maar helaas kwamen we met onze slippers niet de club in. Dus maar op zoek naar een nachtwinkel en met een fles whisky, cola en een zak ijs op weg naar het guesthouse waar we met z'n vieren (ook met de nachtwaker genaamd George) een paar aangelengde cola'tjes gedronken hebben. Toen het uiteindelijk licht werd en de vogeltjes begonnen te fluiten zijn we ons maar gaan douchen om de stad in te gaan om te gaan ontbijten en de vogeltjes te bekijken op het onafhankelijkheidsplein waar elke zondag wedstrijden gehouden worden welke vogel het hardste of meeste kan fluiten. Zie je allemaal van die stoere mannen met hun vogelkooitje onder de arm rondlopen, best grappig om te zien. Maar ja, weer wat slaapgebrek opgebouwd. Voor het gemak hebben we maar besloten dinsdag ipv maandag naar Brownsberg te gaan en hebben maandagavond nog ff geinformeerd hoe daar nou eigenlijk te komen. We kregen de tip te zoeken naar een goed busje dat al half vol zit, want ze vertrekken pas als het vol zit. Wij dus in de bus gestapt waar al wat mensen in zaten. Tijdens het wachten begonnen we ons al af te vragen of we wel de goede bus hadden gepakt en begonnen al spijt te krijgen dat we het aanbod van Sensi hadden afgeslagen om ons in de bus te doen. Maar ja, daar gingen we op weg naar de Brownsweg in een bus waar we de enige vrouwen en de enige blanken waren. We snapten er niets van. Iedereen praatte 'Takkie Takkie' en elke keer als de bus stopte moesten we maar afwachten wat de reden was. Binnen een half uur waren we al 2 keer gestopt omdat iemand wilde eten. We waren nog geen uur op weg en de bus ging kapot, foute keuze dus. Toen we aan een van de mannen vroegen wat er aan de hand was zei hij: 'Maak je niet druk, de man kent zijn bus'. En daar moet je het dan maar mee doen. Gelukkig hebben ze de bus kunnen maken door er met 5 man onder te kruipen en wat te sleutelen. Toen we veilig aankwamen op de Brownsweg moesten we alternatief vervoer zoeken omdat de bus van Stinasu (organisatie op de berg) stuk was. Ze zeiden tegen ons dat we die 13km bergopwaarts moesten gaan lopen, maar zo gek zijn we nou ook weer niet. We zijn ons maar naast de weg gaan zitten bij wat dorpelingen en een potje gaan kaarten met een Djogo erbij in de hoop dat er een busje zou komen dat de berg op moest en ons mee wilde nemen. Gelukkig kwam de restauranteigenaar beneden boodschappen doen en konden we met hem mee. Na een hobbelig uurtje de berg op (misschien zijn daar die blauwe plekken wel van) hebben we onze hangmat opgehangen die we maandag in de stad gekocht hebben. Onze eerste hangmat!! We hebben gekozen voor een twijfelaar, erg leuk, indiaans model. Maar ja, weer terug naar de Brownsberg. Daar aangekomen vertelden ze ons dat door de droogte het stromend water op was. Dit betekend geen douche, het toilet niet door kunnen spoelen en sjouwen met emmertjes water. Zoals jullie wel zullen verwachten hebben we de langste wandeling uitgekozen voor de volgende dag, 2 uur heen en 2 uur terug naar een kreek waar we konden gaan zwemmen. Na een goede nachtrust die we doorgebracht hebben in onze hangmat onder een afdakje(best lekker trouwens) onder het genot van het gebrul van de brulapen zijn we smorgens fit en fruitig op weg gegaan. De heenweg was een eitje, lekker bergafwaarts. We moesten wel goed het pad in de gaten houden want we hadden geen gids bij ons en we verdwalen snel. Na een frisse duik in de kreek zijn we weer terug gelopen. Viel dat even tegen!!! Phoe, Phoe was echt stijl bergopwaarts en de lucht zo vochtig dat je kletsnat wordt en niet meer weet hoe je adem moet halen. We hebben wat apen gespot en een wasberensoort. Alsof dit nog niet genoeg was heeft de restauranteigenaar genaamd Rocky ons een rondleiding gegeven op de top en zijn favoriete plekjes op de berg. Hij had de grootste verhalen en wist veel van de geneeskundige werking van planten. Tijdens de wandeling hebben we ook nog 2 groepen brulapen gespot. Donderdag hebben we maar besloten terug te gaan naar Paramaribo. We zouden eigenlijk naar Stone eiland gaan om te zwemmen maar we hoorden dat er pirana's zaten en aangezien we enkele open wondjes hebben van de aflopen weken leek ons dat geen goed idee. Uiteindelijk goede keuze gemaakt want we hebben gisteren een leuke dag gehad met een Duitser die zijn laatste dag in Paramaribo wilde vieren.
We blijven het weekend weer in Paramaribo en gaan dinsdag weer het binnenland in (dit keer waarschijnlijk naar Galibi waar de indianen leven). Kunnen we weer gaan hangmateren (ipv kamperen).
We willen wel nog even wat kwijt. Het gaat ontzettend goed met z'n tweeen. Nog beter dan we hadden verwacht. We hebben veel lol en hebben nog geen ruzie gehad, zelfs geen discussies. We zitten op een lijn en besluiten zijn zo genomen. We hebben nog nooit zoveel gelachen als de afgelopen maand. We worden echt een stel giebelgeiten. Zal wel door de warmte komen, ja toch.
We hebben jullie weer genoeg lastig gevallen. Tot volgende week. Dan krijgen jullie weer een nieuw verhaaltje.
Groetjes Annemarie en Daisy

Ps: Harm ben je weer veilig terug in Nederland? We vonden het erg gezellig. Jammer dat je weer terug naar het koude Nederland moest. See you in Den Haag.

Ps2: Diane bedankt nog voor de tip van de blarenpleisters. We hebben ze veel nodig gehad. Niet voor de blaren (die hebben we gelukkig amper), maar wel voor andere wondjes.