Carnaval en hippies

Hola allemaal,

Na een dikke week Uruguay willen we jullie weer eens vertellen wat we allemaal hebben meegemaakt.
Om te beginnen zijn we met een ferry en bus naar Montevideo (hoofdstad van Uruguay) gegaan. Daar aangekomen kwamen we erachter dat een gedeelte van de carnaval, nl Llamadas, een dag later zou beginnen (Uruguay heeft de langste carnaval ter wereld, nl 40 dagen lang). Voor ons een reden om een paar dagen daar te blijven.
We verbleven in een gezellig familiehotel waar zelfs oma een oogje in het zeil hield. Leuk hoor die conversaties in het Spaans waar je geen hol van verstaat.
Maarja, Llamadas bestaat uit een parade die twee dagen achter elkaar savonds plaatsvindt. Een groot verschil met Nl: die Uruguanen zijn veel enthousiaster! Ze dansen, juichen en joelen langs de kant van de weg. Zal wel door al dat gezuip en geblow komen. Daar kunnen wij in NL nog wat van leren. De sfeer was echt geweldig.
Ook werden we weer eens met onze neus op het feit geduwd dat we in NL absoluut geen danscultuur hebben. De gehele optocht werden we voorzien van schuddende billen in miniscule tangaslipjes en schudden borsten. We kunnen ons natuurlijk wel voorstellen dat niemand zo gek is om in Februari in NL in een tangaslipje over straat te gaan, maar we zijn ons wel een stel houten planken.
Nadat we door ´oma Holla´ met een knuffel en vele kussen uit werden gezwaaid zijn we op weg gegaan naar Cabo Polonio (de zogenaamde kunstenaars/hippiegemeenschap).
We hadden veel verwacht, maar dit sloeg alles. Een prachtig strand (mooiste strand ooit!!), relaxte mensen en een super accomodatie.
We werden (op eigen aanvraag) ondergebracht in de, wat zij noemden, adventures-cabin. Onze benaming: houten krot. Annemarie sliep op een houten kist van 1.50 bij 50cm met dun matrasje (met een twijfelachtig overtrek). Daisy zou eigenlijk op zolder moeten liggen, maar aangezien het op instorten stond was de grond een veiliger alternatief. De wc bestond uit een hokje buiten met uitzicht op de rest van het dorp. Maar ook de rest van het dorp had uitzicht op ons. Maar evengoed was het voor ons een geweldige ervaring. Ze hadden ons nergens blijer mee kunnen maken.
We hebben echt genoten. Lekker zonnen op het prachtige strand, rondslenteren in het dorp, kletsen met de hippies, uit eten met zeezicht en relaxte live muziek.
Het enige probleempje was dat er geen straten zijn in het dorp en we snachts moeite hadden ons huis terug te vinden (aangezien we helemaal achterin ergens lagen). Gelukkig hadden we na een dik uur zoeken ons huis gevonden met dank aan de volle maan.
Na een redelijke nachtrust (we waarderen een matras nu veel meer) zijn we richting La Paloma vertrokken. Daar hebben we ons tentje opgezet(jazeker, we hebben een tent gekocht in montevideo voor een paar tientjes) op de camping. Het is ons gelukt om zonder hulp van Uruguaanse mannen onze tent op te zetten (zij hielden wel een oogje in het zeil). Best hard zo´n dun matje maarja onze rug zal er wel aan wennen. We hebben weer eens niets uitgevoerd daar. Lekker op het strand gelegen, rondgeslenterd door het dorp en ons in het tentje geamuseerd onder het genot van rose en koekjes (de lekkerste koekjes ever!!!).
We zijn na een lange dag reizen weer terug in Buenos Aires. Hier gaan we nog een paar dagen genieten van de tango en ons klaar maken voor Patagonie!!!
De tijd vliegt hier en we willen nog lang niet naar huis. We hebben nog plannen genoeg. En werken kunnen we niet meer; we zijn een beetje hersendood geworden. Maar verder gaat alles goed met ons. We hebben nog steeds geen ruzie gehad en krijgen het nog steeds voor elkaar om bijna elke minuut vol te lullen (herhaling op herhaling).
Het gaat gelukkig ook weer beter met Annemarie. De bijwerkingen zijn bijna weg en ze kan weer aan de whisky beginnen! Kan ze weer tolerantie op gaan bouwen.
Nou, Ciaociao

Daisy en Annemarie

PS: Harm, we komen zeker langs. Een weekendje Den Haag zien we zeker zitten. Komen we van je kookkunsten genieten en een leuk Haags donker cafe onveilig maken.